Rak piersi

Niniejsza broszura zawiera informacje na temat raka piersi i sposobów jego leczenia.

Odpowiedzi na wszelkie pytania dotyczące przedstawionych tutaj informacji można uzyskać od lekarza lub pielęgniarki w szpitalu, w którym odbywa się leczenie.

Można także zadzwonić do organizacji Macmillan Cancer Support pod darmowy numer telefonu 0808 808 0000, 7 dni w tygodniu w godzinach od 08:00 do 20:00. Dysponujemy pomocą tłumaczy, więc można z nami porozmawiać w swoim własnym języku. Po połączeniu się z naszą linią należy powiedzieć po angielsku, w jakim języku chce się kontynuować rozmowę.

Więcej informacji w innych językach znajduje się na stronie macmillan.org.uk/cancer-information-and-support/polish

Piersi

Piersi składają się głównie z tłuszczu i tkanki. Znajduje się także w nich gruczoły mlekowe, w których wytwarzane jest mleko. Gruczoły mlekowe są połączone z brodawką sutkową (sutkiem) poprzez cienkie rurki zwane przewodami mlecznymi (mlekowymi). U mężczyzn za brodawką sutkową znajduje się niewielka ilość tkanki gruczołu sutkowego.

W dołach pachowych znajdują się węzły chłonne oraz tkanka gruczołu sutkowego. Węzły chłonne to gruczoły, które stanowią część układu limfatycznego – sieci naczyń i gruczołów w całym ciele pomagającej zwalczać infekcje. Węzły chłonne znajdują się też tuż przy mostku oraz za obojczykami.

Przekrój boczny piersi

Przekrój boczny piersi
Image: Na ilustracji przedstawiono przekrój piersi. Pokazano na niej zraziki, które łączą się z sutkiem za pomocą małych rurek nazywanych kanalikami mlecznymi. Zraziki w piersi otacza tkanka tłuszczowa. Za piersią znajduje się warstwa mięśni, a za mięśniami widać żebra.


Węzły chłonne przy piersiach

Węzły chłonne blisko piersi
Image: Na ilustracji pokazano kobiece piersi, ramiona i górną część tułowia. Węzły chłonne i naczynia krwionośne pokazano po prawej stronie klatki piersiowej. Węzły chłonne to małe twory o kształcie ziarnka fasoli. Są połączone siecią przewodów nazywanych naczyniami limfatycznymi. Węzły chłonne pokazane w górnej części piersi, w okolicy dołu pachowego i w górnej części klatki piersiowej dochodzą do szyi.
 

Rak piersi

Tkanka tworząca ciało i organy składa się z małych komórek. Rak piersi pojawia się, gdy komórki w piersi powiększają się w niekontrolowany sposób i tworzą grudkę nazywaną guzem.

Miejsce, w którym rak zaczyna się rozwijać w pierwszej kolejności, nazywane jest rakiem pierwotnym. Rak pierwotny nosi nazwę miejsca w organizmie, w którym się rozwinął, np. rak piersi.

Komórki raka piersi czasami rozprzestrzeniają się poprzez krew lub układ limfatyczny na inne części ciała. Takie zjawisko nazywa się rakiem piersi z przerzutami.

Wyróżnia się kilka rodzajów raka piersi, ale wszystkie leczy się podobnie. Rak piersi występuje głównie u kobiet. Mężczyźni także na niego chorują, ale zdarza się to rzadko.

Rakiem piersi nie można się zarazić i nie przenosi się on na inne osoby.

Stopnie zaawansowania i złośliwości raka piersi

  • Stopień zaawansowania raka określa jego rozmiar i to, czy się rozprzestrzenił.
  • Stopień złośliwości raka określa, jak szybko może się on rozwijać.

Receptory

Niektóre komórki raka piersi posiadają receptory. Przez receptory hormony lub białka mogą wpływać na komórkę. Substancje te mogą powodować rozwój raka.

  • Hormony – niektóre rodzaje raka piersi posiadają receptory hormonu o nazwie estrogen. Nazywa się je ER-pozytywnymi rakam piersi. W przypadku raka ER-pozytywnego skuteczne są metody leczenia zwane terapiami hormonalnymi. Rak piersi może również zawierać receptory hormonu o nazwie progesteron.
  • Białka – niektóre rodzaje raka piersi posiadają na powierzchni swoich komórek zbyt dużą ilość białka HER2. Nazywa się je raka piersi HER2-dodatnimi. Lekarz może zlecić pacjentce leczenie nazywane terapią celowaną.

Potrójnie ujemny (negatywny) rak piersi

Rak piersi, który nie zawiera receptorów hormonów ani białek nazywany jest potrójnie ujemnym (negatywnym) rakiem piersi.

1 na 5 przypadków raka piersi (20%) to rak potrójnie ujemny. Częściej występuje on u kobiet młodszych. Lekarz lub pielęgniarka mogą udzielić więcej informacji na ten temat.

Planowanie leczenia

Zespół opieki medycznej spotyka się, aby zaplanować najlepszy sposób leczenia w konkretnej sytuacji. Następnie lekarz lub pielęgniarka rozmawia z pacjentką na następujące tematy:

  • stadium zaawansowania raka i stopień jego złośliwości,
  • czy guz posiada receptory hormonów lub białek,
  • ogólny stan zdrowia pacjentki,
  • sposoby leczenia i możliwe skutki uboczne,
  • co pacjentka sądzi na temat dostępnych sposobów leczenia.

Rozmowa z zespołem opieki zdrowotnej

Należy zawsze omówić z lekarzem każdą metodę leczenia. Po rozmowie lekarz zazwyczaj prosi pacjentkę o podpisanie formularza, w którym pacjentka stwierdza, że rozumie, na czym polega leczenie, i wyraża na nie zgodę. Jest to nazywane wyrażeniem zgody. Lekarz nie zastosuje żadnego leczenia, o ile pacjentka nie wyraziła na nie zgody.

Na spotkanie warto przyjść z osobą, która mówi zarówno po polsku, jak i po angielsku. Szpital może też zamówić dla pacjentów usługi tłumacza. W razie takiej potrzeby należy poprosić o to pielęgniarkę.

Pytania, które należy zadać na temat leczenia

  • Co oznacza postawiona mi diagnoza?
  • Co to jest stadium zaawansowania i stopień złośliwości raka?
  • Jakie leczenie zostanie zastosowane w moim przypadku?
  • Jakie są korzyści, zagrożenia i skutki uboczne każdej metody leczenia?
  • Czy leczenie wpłynie na moje codzienne życie?
  • Z kim mogę porozmawiać o tym, jak się czuję?

Posiadamy więcej materiałów w języku polskim dla osób, u których zdiagnozowano raka.

Leczenie raka piersi

Metody leczenia raka piersi to:

  • operacja (zabieg chirurgiczny),
  • farmakoterapia (chemioterapia, terapia hormonalna, terapia celowana),
  • radioterapia.

Wiele osób leczy się z użyciem więcej niż jednej metody leczenia, np. operacyjnie, a następnie za pomocą radioterapii. Leczenie takie jak chemioterapia lub terapia celowana może być stosowane również przed operacją lub po niej.

Po zdiagnozowaniu potrójnie ujemnego raka piersi pacjentom proponuje się leczenie zwane immunoterapią. Immunoterapia polega na przyjmowaniu leków, które wspomagają układ odpornościowy w leczeniu raka.

Operacja

Operacja w celu usunięcia raka to częsta metoda leczenia raka piersi. Lekarz usuwa komórki rakowe i pewną ilość zdrowej tkanki wokół nich. Rodzaj operacji zależy od rozmiaru guza, jego lokalizacji w piersi oraz preferencji pacjentki.

Lekarz może porozmawiać z pacjentką o możliwości operacji w celu usunięcia:

  • raka i zdrowej tkanki piersi wokół niego (szerokie nacięcie miejscowe),
  • całej piersi (mastektomia).

U niektórych osób w trakcie tej operacji wykonuje się dodatkowy zabieg w celu uzyskania nowego kształtu piersi (rekonstrukcja piersi). Inne osoby wolą, aby rekonstrukcja odbyła się w późniejszym czasie. O różnych metodach wykonania tego zabiegu można porozmawiać ze swoim lekarzem.

Jeśli nie wykonano rekonstrukcji piersi, pielęgniarka może przekazać pacjentce sztuczną pierś (protezę), którą można włożyć do biustonosza. Protezy są dostępne w różnych rozmiarach i odcieniach skóry.

Badanie węzłów chłonnych

Podczas operacji chirurg usuwa zazwyczaj pewną część węzłów chłonnych. Usuwa je pod ramieniem po tej stronie, po której znajduje się rak. Węzły chłonne bada się, aby sprawdzić, czy są w nich komórki rakowe. To pomaga lekarzowi zdecydować, czy potrzebne jest dalsze leczenie. Lekarz lub pielęgniarka wyjaśnią, w jaki sposób usuwa się węzły chłonne.

Jeśli w węzłach chłonnych znajdują się komórki rakowe, pacjentkom proponuje się niekiedy chirurgiczne usunięcie pozostałych węzłów chłonnych. Zamiast operacji lekarz może zaproponować również radioterapię węzłów chłonnych.

Posiadamy dodatkowe materiały informacyjne w języku polskim na temat planowania zabiegów chirurgicznych oraz odpowiedzi, czego należy się spodziewać po operacji.

Radioterapia

Radioterapia polega na stosowaniu promieni rentgenowskich o dużej energii w celu zniszczenia komórek nowotworowych. Może ona także uszkadzać prawidłowe komórki, ale te zwykle regenerują się po zakończeniu leczenia.

Często radioterapię stosuje się po operacji, gdy rana już się zagoiła. Radioterapia może ograniczać ryzyko nawrotu raka (wznowy). Po wykonaniu szerokiego nacięcia miejscowego zazwyczaj stosuje się radioterapię na pozostałą tkankę piersi. Niekiedy radioterapię stosuje się po usunięciu całej piersi. W przypadku raka piersi radioterapię przeprowadza się zazwyczaj codziennie przez 5 dni. Niekiedy radioterapia trwa przez 15 dni.

Radioterapia może także obejmować dół pachowy, aby wyleczyć pozostałe węzły chłonne.

Posiadamy dodatkowe materiały informacyjne w języku polskim dotyczące radioterapii i niektórych jej skutków ubocznych.

Chemioterapia

Chemioterapia polega na stosowaniu leków przeciwnowotworowych w celu zniszczenia komórek rakowych. Leki podaje się zazwyczaj dożylnie lub w formie tabletek. Chemioterapia może pomóc zmniejszyć ryzyko nawrotu raka piersi.

Lekarz może zalecić chemioterapię, jeśli:

  • rak jest duży,
  • rak rozprzestrzenił się na węzły chłonne,
  • rak cechuje się wysokim stopniem złośliwości,
  • u pacjentki występuje potrójne ujemny rak piersi,
  • u pacjentki występuje HER2-dodatni rak piersi.

U niektórych osób chemioterapię można także zastosować przed operacją chirurgiczną w celu zmniejszenia rozmiarów guza. Oznacza to, że potrzebna jest mniejsza operacja.

Chemioterapia może wywołać skutki uboczne, które pogarszają samopoczucie pacjentki. Różne leki mogą wywoływać odmienne skutki uboczne, które obejmują:

  • większe prawdopodobieństwo infekcji,
  • uczucie zmęczenia,
  • nudności i wymioty,
  • biegunkę – wydalanie większej niż zwykle ilości stolca (kału) lub oddawanie wodnistych albo luźnych stolców,
  • zaparcia – niemożność wydalania stolca (kału) tak często jak zwykle,
  • owrzodzenie w obrębie jamy ustnej,
  • utratę włosów.

Lekarz może omówić z pacjentką możliwe skutki uboczne i sposoby radzenia sobie z nimi. Większość skutków ubocznych można ograniczyć za pomocą leków. Większość z nich ustępuje po zakończeniu chemioterapii.

Posiadamy dodatkowe materiały informacyjne w języku polskim dotyczące chemioterapii i niektórych jej skutków ubocznych.

Terapia hormonalna

W przypadku raka z receptorami estrogenów (ER-dodatniego / ER-pozytywnego) zazwyczaj stosuje się terapię hormonalną. Podczas leczenia raka piersi terapie hormonalne obniżają stężenie estrogenu w organizmie lub zapobiegają wiązaniu się tego hormonu z komórkami rakowymi. Zwykle terapię hormonalną rozpoczyna się po operacji chirurgicznej lub chemioterapii i trwa ona kilka lat.

Terapia hormonalna pomaga zmniejszyć ryzyko nawrotu (wznowy) raka piersi. Pomaga również w zmniejszeniu ryzyka wystąpienia nowego raka piersi w drugiej piersi. Czasami leki stosowane w terapii hormonalnej podaje się przed zabiegiem chirurgicznym w celu zmniejszenia rozmiarów guza i uniknięcia mastektomii. Leczenie prowadzi się za pomocą różnych leków, takich jak tamoksyfen, letrozol czy anastrozol. Wybór leków zależy od wymienionych poniżej czynników:

  • czy dana pacjentka przeszła już menopauzę,
  • ryzyka nawrotu raka,
  • prawdopodobnego wpływu skutków ubocznych na pacjentkę.

Skutki uboczne terapii hormonalnej obejmują:

  • uderzenia gorąca i pocenie się,
  • ból stawów,
  • obniżenie popędu seksualnego.

Zatrzymanie czynności jajników

Menopauza to stan, w którym organizm kobiety przestaje wytwarzać hormony i ustaje miesiączkowanie (comiesięczne wydalanie krwi i nabłonka z macicy).

Jeśli pacjentka nie przechodziła menopauzy, zatrzymanie czynności jajników jest kolejnym sposobem obniżenia stężenia estrogenów w jej organizmie. Jajniki to organy, w których wytwarzany jest estrogen. Istnieją dwie metody leczenia, dzięki którym to się osiąga:

  • supresja jajników, która powstrzymuje je od produkcji estrogenu i wywołuje czasową menopauzę;
  • ablacja jajników, tzn. usunięcie jajników i wywołanie trwałej menopauzy.

Zazwyczaj terapia hormonalna jest stosowana razem z jedną z tych metod leczenia.

Jeśli pacjentce zaproponowano którąś z tych metod powstrzymania czynności jajników, lekarz udzieli więcej informacji i odpowie na każde nasuwające się pytanie.

W przypadku obaw o płodność można porozmawiać o tym ze swoim lekarzem przed rozpoczęciem leczenia.

Terapia celowana

W przypadku raka HER2-dodatniego lekarz może zalecić podawanie trastuzumabu. Preparat ten należy do grupy leków nazywanych lekami celowanymi. To leki, które atakują komórki rakowe. Trastuzumab powstrzymuje białko HER2 od pobudzania wzrostu komórek rakowych. Zazwyczaj przyjmuje się trastuzumab co 3 tygodnie przez rok. Można go stosować samodzielnie, tzn. bez innych leków, lub w połączeniu z chemioterapią. Może to mieć miejsce przed zabiegiem chirurgicznym i radioterapią lub po nich.

Trastuzumab można stosować z innym lekiem celowanym nazywanym pertuzumabem (Perjeta®) i chemioterapią.

Istnieją również inne rodzaje terapii celowanej, które czasami są stosowane.

Skutki uboczne są zwykle łagodne. Mogą różnić się w zależności od przyjmowanego leku. Częste skutki uboczne:

  • ból głowy,
  • wysoka temperaturę ciała (gorączkę) i dreszcze,
  • nudności/wymioty.

Sporadycznie trastuzumab i pertuzumab mogą wpływać na serce. W celu skontrolowania stanu serca bada się je przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie.

Bisfosfoniany

Bisfosfoniany są lekami, które można stosować w raku piersi na wczesnym etapie w celu:

  • wspomożenia ochrony kości przed następstwami leczenia
  • zmniejszenia ryzyka nawrotu raka.

Niektóre leki hormonalne i chemioterapeutyki mogą wywołać wczesną menopauzę. Wczesna menopauza zwiększa ryzyko zmniejszenia się grubości (ścieńczenia) kości (osteoporozy). Lekarz może przepisać bisfosfoniany, jeśli pacjentka jest zagrożona osteoporozą lub jeśli to zjawisko już u niej występuje.

W przypadku wczesnego raka piersi bisfosfoniany mogą czasami zmniejszyć ryzyko rozprzestrzenienia się raka do kości. Bisfosfoniany przyjmuje się przez 3–5 lat. Tę metodę leczenia zazwyczaj stosuje się, jeśli ryzyko powrotu raka (wznowy) jest większe niż zwykle. Lekarz lub pielęgniarka może udzielić więcej informacji na ten temat.

Możliwe skutki uboczne leczenia

Posiadamy więcej informacji w języku polskim na temat częstych skutków ubocznych chemioterapii, radioterapii i zabiegów chirurgicznych.

Poniżej przedstawiono niektóre inne skutki uboczne, których można doświadczyć podczas lub po leczeniu raka piersi.

Zmiany w piersiach

Zabieg chirurgiczny i radioterapia piersi mogą spowodować pewne zmiany, w tym:

  • w wyglądzie i konsystencji piersi,
  • ból piersi i ból pod ramieniem,
  • w zakresie ruchu ramienia i barku po leczonej stronie.

Po operacji pozostaje blizna. Z czasem staje się ona zwykle mniej widoczna. Pomocne może być rozciąganie i masowanie blizny.

Po radioterapii skóra na piersi może być ciemniejsza i bardziej wrażliwa. Należy zakrywać ten obszar skóry i stosować krem ochronny z mocnym filtrem – wskaźnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF). SPF oznacza poziom ochrony w produktach przeciwsłonecznych. Najlepsze są preparaty co najmniej z SPF 30. Więcej porad w tym zakresie można uzyskać od pielęgniarki lub lekarza.

Jeśli zauważy się zmiany wyglądu lub wyczuje się coś w piersi, najlepiej aby sprawdził to lekarz lub pielęgniarka specjalista.

Obrzęk limfatyczny

Obrzęk limfatyczny to obrzmienie spowodowane nagromadzeniem się płynu w organizmie. U niektórych osób może on wystąpić po operacji na raka piersi. Najczęściej dotyczy ramienia. Obrzęk można zmniejszyć za pomocą ćwiczeń, specjalnych bandaży i masażu. Jeśli obrzęk pojawił się w ramieniu lub ręce, należy zgłosić to pielęgniarce. Im wcześniej obrzęk zostanie zauważony, tym łatwiej go leczyć.

Aby zmniejszyć ryzyko obrzęku limfatycznego, należy:

  • dbać o skórę. Należy używać kremu do skóry oraz unikać ran i zadrapań;
  • zachować aktywność i ćwiczyć. Ruch pomaga limfie przemieszczać się w ciele;
  • utrzymywać właściwą masę ciała.

Zmiany w kościach

Niektóre terapie hormonalne mogą prowadzić do zmniejszenia się grubości kości (odwapnienia kości). Lekarz może zbadać ich stan za pomocą prześwietlenia (badania, które umożliwia obejrzenie wnętrza ciała). Następnie może przepisać leczenie mające za zadanie ochronę kości.

Problemy z koncentracją i pamięcią

Po leczeniu raka piersi mogą pojawić się problemy z koncentracją i pamięcią. Ten skutek uboczny ma zwykle łagodną formę i często ulega poprawie w ciągu roku od zakończenia leczenia. Jeśli pacjentkę to niepokoi, może porozmawiać o tym z lekarzem lub pielęgniarką.

Przyrost masy ciała

Leczenie raka piersi może spowodować przyrost masy ciała. Może to być wynikiem terapii hormonalnej czy terapii sterydami. Sterydy to leki, które mogą zwiększyć skuteczność chemioterapii i ograniczyć skutki uboczne. Takie metody leczenia mogą wywołać menopauzę, która także może doprowadzić do przyrostu masy ciała. Pielęgniarka lub lekarz mogą doradzić w sprawie zdrowego odżywiania się i uprawiania ćwiczeń fizycznych.

Późno występujące skutki uboczne

Czasami skutki uboczne leczenia raka piersi pojawiają się kilka miesięcy lub lat po zakończeniu leczenia. Są one nazywane późnymi skutkami ubocznymi.

Można porozmawiać z lekarzem, czy dana metoda leczenia raka piersi mogłaby prowadzić do wystąpienia późnych skutków ubocznych. Lekarz może wyjaśnić, w jaki sposób radzić sobie z późnymi skutkami ubocznymi. Może również wskazać, na jakie objawy i dolegliwości pacjentka powinna zwrócić uwagę i co ma zrobić, jeśli ją coś niepokoi.

Inne informacje

Antykoncepcja

Niekiedy zaleca się niezachodzenie w ciążę przez 2 lata po zakończeniu leczenia na raka piersi. Lekarz doradzi, aby nie używać środków antykoncepcyjnych (leków lub wyrobów zapobiegających zajściu w ciążę) zawierających hormony. Wyklucza to pigułkę antykoncepcyjną i niektóre spirale. Można korzystać ze spiral niezawierających hormonów oraz mechanicznych środków antykoncepcyjnych, takich jak prezerwatywy czy krążki dopochwowe. Pielęgniarka może udzielić porady w tym zakresie.

Kobiety przyjmujące tamoksyfen powinny unikać zajścia w ciążę. Zalecenia te wynikają z faktu, że lek ten może uszkodzić rozwijający się płód. Przed przerwaniem przyjmowania jakichkolwiek leków należy porozmawiać z lekarzem onkologiem.

Jeżeli pacjentka stosuje terapię hormonalną po leczeniu i chce zajść w ciążę, powinna porozmawiać z lekarzem onkologiem lub pielęgniarką onkologiczną. Osoby te mogą przedstawić jej dostępne opcje.

Hormonalna terapia zastępcza (HTZ)

Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) to leczenie zastępujące naturalne hormony, gdy organizm nie wytwarza ich wystarczająco dużo. Lekarze nie zalecają stosowania HTZ po leczeniu raka piersi. HTZ wykorzystuje estrogen, który może pobudzić komórki raka piersi do wzrostu.

Jeśli jednak objawy menopauzy są silne i inne metody nie pomogły, lekarz może przepisać HTZ. Lekarz przedstawi związane z tą terapią zagrożenia.

Badania kontrolne

Po zakończeniu leczenia pacjentka jest regularnie poddawana badaniom kontrolnym oraz wykonuje się u niej mammografię. Niekiedy pacjentka może zostać poproszona o skontaktowanie się ze swoim onkologiem od razu, gdy coś budzi jej niepokój, zamiast czekać na zaplanowaną wizytę. Pielęgniarka zajmująca się pacjentką z rakiem piersi wyjaśni, na czym polegają badania kontrolne.

Uczucia pacjentki

Po otrzymaniu informacji, że ma się raka, można się czuć przytłoczonym i odczuwać wiele różnych emocji. W takiej sytuacji żadne emocje nie są ani właściwe, ani niewłaściwe. Istnieje wiele sposobów radzenia sobie z emocjami. Pomocna może okazać się rozmowa z bliskim przyjacielem lub krewnym. Pomóc może także lekarz lub pielęgniarka.

Właściwa opieka i wsparcie dla pacjentki

Jeśli ktoś ma raka i nie mówi po angielsku, może się obawiać, że to wpłynie na jego leczenie i opiekę. Zespół opieki zdrowotnej powinien jednak zaoferować każdej osobie poziom opieki i wsparcia oraz informacje, które spełniają jej potrzeby.

Wiemy, że czasami ludzie mogą doświadczać dodatkowych trudności, próbując uzyskać właściwe wsparcie. Na przykład jeśli ktoś pracuje zawodowo lub ma rodzinę, może być mu trudno znaleźć czas, aby zgłaszać się na wizyty w szpitalu.

Może także martwić się o pieniądze i koszty dojazdu. Wszystko to może wywoływać stres i można nie wiedzieć, jak sobie z tym poradzić.

Osobom z rakiem oferujemy także dotacje od fundacji Macmillan. Są to jednorazowe kwoty pieniędzy, które można przeznaczyć na takie wydatki, jak parking szpitalny, przejazdy, opiekę nad dziećmi czy rachunki za ogrzewanie.

Nasza bezpłatna linia wsparcia 0808 808 0000 może zaoferować w języku pacjenta poradę dotyczącą jego sytuacji. Można porozmawiać z pielęgniarkami, doradcami finansowymi, doradcami zajmującymi się świadczeniami społecznymi czy pracą zawodową.

Jak organizacja Macmillan może pomóc

W Macmillan wiemy, jak diagnoza raka może wpłynąć na całe życie pacjenta i dlatego jesteśmy tu, aby wspierać chorych.

Telefoniczna linia wsparcia organizacji Macmillan

Dostępna jest pomoc tłumaczy, więc można skontaktować się z nami w swoim języku ojczystym. Wystarczy powiedzieć po angielsku, w jakim języku chce się rozmawiać. Możemy odpowiedzieć na pytania natury medycznej, przekazać informacje na temat wsparcia finansowego lub po prostu wysłuchać pacjenta, jeśli chce z kimś porozmawiać. Nasza bezpłatna, poufna linia telefoniczna jest czynna 7 dni w tygodniu w godzinach od 08:00 do 20:00. Jej numer to 0808 808 0000.

Witryna internetowa Macmillan

W naszej witrynie można znaleźć mnóstwo informacji w języku angielskim na temat nowotworów. Mamy również więcej informacji w innych językach na stronie macmillan.org.uk/translations.

Możemy również przetłumaczyć informacje na życzenie pacjenta. Wystarczy napisać do nas wiadomość e-mail na adres cancerinformationteam@macmillan.org.uk o tym, co jest potrzebne.

Centra informacji

Nasze centra informacji i wsparcia są zlokalizowane w szpitalach, bibliotekach i punktach mobilnych. Zachęcamy do wizyty w takim centrum, gdzie można zasięgnąć informacji i porozmawiać z kimś w cztery oczy. Najbliższe centra można znaleźć, wchodząc na stronę macmillan.org.uk/informationcentres lub dzwoniąc pod nasz numer 0808 808 0000.

Lokalne grupy wsparcia

W grupie wsparcia można porozmawiać z innymi osobami zmagającymi się z chorobą nowotworową. Informacje na temat swoich lokalnych grup wsparcia można znaleźć, wchodząc na stronę macmillan.org.uk/supportgroups lub dzwoniąc pod numer 0808 808 0000.

Społeczność internetowa Macmillan

Można także porozmawiać z innymi osobami chorującymi na nowotwór przez Internet na stronie macmillan.org.uk/community, która dostępna jest przez całą dobę. Można podzielić się swoim doświadczeniem, zadać pytania lub poczytać wpisy innych osób.

Źródła i podziękowania

Niniejsza broszura informacyjna została napisana oraz zredagowana przez zespół Cancer Information Development organizacji Macmillan Cancer Support. Została ona przetłumaczona na język polski przez profesjonalne biuro tłumaczeń.

Informacje w niej zawarte opierają się na naszych materiałach na temat piersi dostępnych w języku angielskim w naszej witrynie internetowej.

Zostały one przejrzane przez odpowiednich specjalistów i zatwierdzone przez członków Centrum Wiedzy Specjalistycznej Macmillan.

Dziękujemy także osobom dotkniętym chorobą nowotworową, które pomogły w redagowaniu tych informacji.

Nasze informacje są przygotowywane na podstawie najnowszych dowodów naukowych. Aby uzyskać więcej informacji na temat źródeł, z których korzystamy, prosimy skontaktować się z nami, pisząc na adres: cancerinformationteam@macmillan.org.uk

Ostatnia edycja tekstu: 2023 r.

Następna zaplanowana edycja tekstu: 2026 r.

MAC15135_Polish

Dokładamy wszelkich starań, aby przekazywane przez nas informacje były dokładne i aktualne, jednak nie mogą one zastąpić specjalistycznej porady lekarskiej udzielonej konkretnemu pacjentowi. W zakresie dopuszczonym przez prawo organizacja Macmillan nie ponosi odpowiedzialności w związku z wykorzystaniem którychkolwiek z informacji zawartych w niniejszej publikacji, informacji od osób trzecich ani informacji zawartych na podanych stronach internetowych lub do których przedstawiono odnośniki.

© Macmillan Cancer Support 2023. Organizacja charytatywna zarejestrowana w Anglii i Walii (261017), Szkocji (SC039907) oraz na Wyspie Man (604), działająca także w Irlandii Północnej. Adres siedziby: 89 Albert Embankment, London, SE1 7UQ.